Lilja mætti í heiminn á viku 40, degi tvö þann 23.08.23. Daginn fyrir var ég með smá túrverki um morguninn, en þar sem að það hafði líka gerst vikunni áður pældi ég ekki mikið í þeim. Mamma var komin suður til að aðstoða okkur með eldri dóttur okkar þegar að fæðingunni kæmi. Við áttum því notalegan dag saman, fórum að sjónum, fengum okkur kakó og fórum svo í sund í blíðskaparveðri. Mamma er nuddari og var nýlega búin að læra punkta til að hjálpa konum af stað, svo eftir sundið ýtti hún við punktum í fætinum á mér. Ég hvíldist vel eftir það. Við áttum svo bara rólegt og venjulegt kvöld.

Eldri dóttir okkar kemur svo upp í rúm um hálf eitt. Ég finn fyrir mjúkum samdráttum og hugsa að sennilega sé þetta að fara af stað. Reyni að sofna aftur en get það ekki. Eftir að hafa andað með nokkrum mjúkum bylgjum finn ég að ég er svöng og fer fram í eldhús að gera mér smoothie. Anda og hreyfi mjaðmir í átta hreyfingu þegar samdrættirnir koma, standandi í eldhúsinu, hallandi mér á eldhúsbekkinn. Finn að þeir eru að ágerast og verð smá pirruð að ná ekki alveg takti við djúpa öndun. Sleppi því og einbeiti mér að því að slaka og hleypa kraftinum í gegn.

Eftir smoothie fer ég aftur í rúmið. Þar verða verkirnir kröftugri og ég finn að ég þarf á klósettið. Þar fer hreinsunin af stað – líkaminn losar sig við bæði með uppköstum og hægðum. Klukkan er um fimm. Ég sendi skilaboð á vaktsíma ljósmæðranna að ég væri komin af stað, og gleymdi alveg að maður átti víst að hringja líka. Ég vildi að dóttir mín fengi að sofa, svo ég hélt mig á klósettinu eða við vaskinn þegar bylgjurnar komu. Ég hélt líka að þetta væri bara rétt að byrja og lét ekki manninn minn vita.

Unnar og eldri dóttir mín vöknuðu um kl. 7 og tóku sig til í leikskólann. Ég fór aftur í rúmið og fór í gegnum kröftuga samdrætti. Unnar strauk mjóbakið inn á milli þess sem hann sinnti Júlíönu. Mamma kom svo líka, og ryksugaði íbúðina á meðan við Unnar hvíldum okkur. Ég setti á hugleiðslu sem hjálpaði mér að slaka. Það sem ég vissi ekki þá var að ég var komin í „rest period“ milli samdrátta og fæðingarinnar. Það var kærkomið að fá smá pásu. Ég hélt samt að ég ætti allan daginn eftir.

Mamma fór kl. 10. Ég fann að Lilja var farin að þrýstast neðar í fæðingarveginn. Ég fann aftur kúkatilfinningu og var hissa hvað þetta gekk hratt, en samt ekki alveg viss hvort þetta væri alvara. Við hringdum í ljósmæðurnar upp úr kl. 11 og báðum þær að koma. Þá kom í ljós að smsið hafði ekki farið í gegn. Unnar náði að setja upp laugina í stofunni. Hrafnhildur kom um 11:30 og ég fór ofan í laugina. Hún hringdi í Arney sem kom 7 mínútum áður en Lilja fæddist kl. 11:54, og fylgjan fylgdi stuttu síðar.

Það tók bara 3–4 rembinga að koma Lilju út – hausinn kom fyrst og síðan búkurinn í næstu tveimur bylgjum. Þegar búkurinn var að koma leið mér eins og Hrafnhildur væri að toga, svo ég kallaði á hana: „EKKI TOGA!“ því ég vildi ekki rifna. Hún stoppaði strax og það var mjög gott að hafa hana með – hún talaði mig rólega í gegnum þetta og studdi okkur. Arney náði að taka nokkrar myndir og myndbönd, sem var dýrmætt að skoða eftir á.

Þetta gekk mjög vel, var krefjandi en ég náði að treysta líkamanum, fylgja honum og vinna með því sem kom upp – með hjálp jógans, „free birth“ fræðanna og allrar sjálfsvinnunnar sem ég hafði lagt mig í síðastliðin ár og á meðgöngunni. Það var yndislegt að skriða beint upp í okkar rúm og leyfa Lilju að finna brjóstið. Hún fékk að vera tengd fylgjunni fyrstu stundirnar – mér finnst mikilvægt að strengurinn sé ekki klipptur fyrr en púlsinn er farinn.

Ég rifnaði mjög lítið og ljósmæðurnar sögðu að ég mætti ráða hvort ég fengi saum. Ég ákvað að leyfa þessu að gróa sjálfu, þar sem þetta var lítil fleiða og ég hafði lesið að það væri best ef það mætti gróa sjálft. Það gekk vel – þetta var gróið nokkrum dögum síðar. Haföndun, slökun, mjaðmaáttur, purröndun, ímyndun silkis og opnunar – allt þetta og fleira úr jóganu nýttist mér ótrúlega vel.

Ég fylgdi líkamanum, innsæinu og treysti ferlinu. Ég var mestmegnis í rúminu fyrstu 15 dagana eftir fæðingu – 5 daga í rúminu, 5 daga á rúminu og 5 daga nálægt rúminu – til að jafna mig alveg. Unnar sá alfarið um eldamennsku, heimilið og eldri dóttur mína á meðan. Mamma var með Júlíönu fyrstu nóttina hjá bróður mínum, og kom svo heim eftir leikskóla til að hitta litlu systur sína. Það gekk mjög vel.

Mér kom á óvart hvað ég þurfti mikla hvíld, jafnvel þó allt hafi gengið vel. Elsku konur – setjið hvíld í forgang.

Brjóstagjöfin fór vel af stað, en geirvörturnar voru aumar. Fyrir mig var mikilvægt að leyfa tilfinningunum að flæða, fara rólega og treysta Lilju til að ná sogi. Ekki setja hana á brjóst í stressi heldur bjóða henni brjóstið og leyfa henni að finna sjálf. Ég fékk stálma þegar mjólkin kom fram á 3. og 4. degi og mér fannst gott að leggja kaldan þvottapoka við brjóstið og gera haföndun – það minnkaði bólguna.

Og já – haföndun og ÁST (anda, slaka, treysta) virkar líka vel við brjóstagjöf. Um leið og ég streittist á móti sársauka varð hann verri.

Takk kærlega fyrir mig, elsku Auður og allar þið góðu konur sem kenna meðgöngujógað – þetta er ómetanlegt undirbúningur fyrir huga og líkama.

Kær kveðja,
Elsa Rós, Unnar Númi, Júlíana og Lilja